O xoves pasado acabei coa primeira versión definitiva do guión. Faime gracia esa expresión: Primeira versión definitiva. É coma se dese por sentado que polo momento váleme o escrito, pero que acabaremos por engadir variacións (por empregar un termo musical -xa o entenderedes-). E así será con toda seguridade.
Esta mañá achegueime ao Rexistro de Propiedade Intelectual. Levei todo o camiño o guión baixo o brazo, pero non me puiden resistir a abrilo e reler algunha das pasaxes coas que non estaba totalmente conforme. Dominando as gañas de volver a casa e reescribilas, cubrín os impresos de xeito case inconsciente e soamente cando me devolveron o resgardo sentín o que debe sentir un pai que leva ao seu fillo á escola por primeira vez. Gustará a historia? Atoparemos financiación? Dirá ela que si? Que ganas teño de poder falarvos de... ela.
Esta é, sen dúbida, a curta que máis me custou escribir. Isto débese seguramente a que tamén é a primeira comedia á que me enfronto. Dentro dun xénero que recoñezo non é o meu, penso que acadei algo importante: atopei un estilo que si me é propio. Espero con impaciencia as reaccións da xente, claro.
Agora mesmo as vibracións son boas, pero atrás quedan longas semanas de loita contra o bloqueo. E máis semanas que quedan por diante de loita na pre-produción. Seguiremos informando.
No hay comentarios:
Publicar un comentario